Het Puttertje – Donna Tartt – boekrecencie

Als 12-jarige jongen maakt Theodore een groots trauma mee. Bij een bomexplosie  komt zijn moeder om het leven in het Modern Art Museum in New York. Hij ontsnapt de dood door uit het museum te ´ontsnappen´ met een schilderij van onschatbare waarde. Nadat hij enkele weken bij een up-state pleeggezin in NY zijn leventje weer zo goed als kwaad probeert op te pakken verschijnt zijn weggelopen, zwaar verslaafde, vader om hem mee te nemen naar een nieuw leven in Las Vegas. Hier ontmoet hij Boris, een puber die in de Oekraïne is opgegroeid maar sinds hij kan herinneren de gehele wereld over reist achter zijn vader aan die mijnwerker is. De hechte vriendschap die tussen Theodore en Boris ontstaat is van diepe rouw, verdriet en  wan/vertrouwen. Als Theodore na 2 jaar Las Vegas ontvlucht heeft hij nog steeds het schilderij bij zich. Ze blijven door het gehele verhaal heen met elkaar verbonden, ook als zijn leven hierdoor recht op een desastreus einde af gaat.

Dona Tartt beschrijft met haar boek dat de invloed van ouders op het leven van hun kind(eren) een diepe impressie maakt. Het kind het als zijn taak ziet om de pijn en ellende van zijn ouders te dragen. Een imprint die net zo sterk is als het verloren, wereldberoemde, schilderij Het Puttertje. Van een van Nederlands Oude meesters, Carel Fabritius (Delft 1622).

Theodore draagt het schilderij (en de pijn) als een groot geheim met zich mee door zijn verdere leven. Hechten en autonomie zijn thema´s die in dit verhaal diepere betekenis krijgen. Al had de schrijfster in sommige stukken van het boek wat vlotter en compacter mogen schrijven heeft het verhaal mij opgepakt en niet meer losgelaten.

het Puttertje
Het Puttertje, Carel Fabritius