Maandag is mijn vader-dag. Al sinds de geboorte van mijn oudste dochter werk ik full-time in 4 dagen. (Nou ja, als je 36 uur per week full-time mag noemen, in ambtenarenland in ieder geval wel.)

Het is juist mijn vaderdag die mij het meeste herinnerd aan de jaren dat ik rond de wereld zwierf als avonturier. Waar ik mijn agenda alleen bijhield om te weten welke dag ik leefde, afspraken werden er niet in gemaakt! ’s Ochtends na het op staan was er maar 1 ding dat MOEST; ontbijten. De overige invulling van de dag was open, letterlijk. Geen verantwoording naar werk, huis en andere (sociale) verplichtingen (alleen opletten dat ik mijn verblijfsvergunning niet liet verlopen). Nemen wat er komt, wat niet bevalt laten voor wat het is en doorgaan met wat wel bevalt. Is dat luiheid? Wellicht, toch heb naar mijn gevoel in deze jaren veel voor elkaar gekregen.

Nu is de maandag mijn enige dag dat ik geen agenda heb en ik dit wellicht als de meest nuttige dag van de week beschouw. Ik wil mijn kinderen graag meegeven dat je ook zonder strakke agenda/planning veel kunt doen en leren. Dat je voldoening kunt voelen zonder voor opgezette doelen. Dat een dag niet verloren is als je niet weet hoe je deze gaat invullen. Dat er zoveel moois op je ligt te wachten als je de tijd hebt en neemt om er naar te kijken. Het is niet dat je opzoek moet naar dat moois, het komt op je pad. In plaats van dat ‘het’ in de weg ligt van je volgende afspraak/doel/streven of ander agendapunt, stop je en neem je de tijd om het te bekijken, te beleven, te betasten of te bewonderen. Feitelijk betekend dat ik de kinderen mee het huis uit lok met een opmerking als, “Kom, we gaan wat leuks doen”. “Wat dan?”, is steevast hun antwoord (leren ze dat op school?).  “Is er ooit iets niet gekomen?”, is wat mij betreft het juiste antwoord/vraag op hun vraag. En als ik hun kleine gezichtjes zie oplichten als ze naar me toekomen met hun nieuw verworven schatten van grassprieten, steentjes, snoep-wikkels of andere waardeloze spulletjes, of vol enthousiasme een nieuw ‘gevonden’ buurt-speeltuintje beklauteren slaat mijn hart net wat sneller.

Natuurlijk ga ik op vaderdag op en neer naar school, moeten er boodschappen gedaan worden, eten klaar gemaakt en het huis aan kant gehouden worden. Het echte luie leven van een wereld-zwerver is er wel een beetje af, iemand moet het voorbeeld geven!

Sony A57 – Carl Zeiss – 24mm  –  f/5,6